ÇORBA

ÇORBA

Düşündükçe sakinleşen bir zihnim var. En güzel ütü yaparken düşünüyorum. O yüzden çok şükür her şeyimiz, her zaman ütülü.

Önce biraz tuhaf biri olduğumu kabul ederek başlayacağım yazmaya. Kabul görmesini beklemiyorum; kabul ediyorum. Bu büyük bir özgürlük. 

Kendimle yaşamayı öğrendim. Hatta son yıllarda epey iyiyim kendimle. 

Dizlektiğim ben.

Benim dizleksiam var. 

Çocukluğumdan beri başa çıkmaya çalıştığım, beni çokça zorlayan ama uzun süredir hayli eğlendiren bir algılama farklılığı. Ben böyle tariflemeyi tercih ediyorum. Algıda başkalık. 

Herkesin bildiği gibi harfi rakamı karıştırmak gibi değildir dizleksi. Kendi içinde değişken oluyor, birinde başka birinde başka türlü seyredebiliyor. Benimki  rakamlarla ilgili, bir de parçalanan bir zihnim var. Parçacıklar halinde her şey , onları birleştiriyorum. Ezber yaparken, rol çalışırken, eğitim verirken, parçalara ayırıp, kendime göre noktalama işaretleri koyuyorum aralarına.  Parçacıkları sıçratarak öğrenebiliyorum, kendilerine göre bir sıraları oluyor, yani benim kafama göre. Bir oyun yazarken de  öyle, 1. sahneden başlarım mutlaka ama, 2 ile devam etmeyebilirim. Finali görüp, ortaya dönebilirim. Müziği de böyle duyuyorum biraz, parçacıklı. Zor görünüyor olabilir oradan ama benim için kolay olan bu. 

Mesela şu excel dosyaları. Herkes baktığı zaman her şeyi çok net görüyor, çok anlaşılır, bütün bilgiler tek bir sayfada ve net. Ben bakamıyorum. En bakamadığım şey. Gerçekten. Çünkü rakamları elimle iter gibi zihnimde itmem, köşeye süpürmem gerekiyor, onları kelimelerden ayırıyorum, önce kelimelere bakıyorum. Sonra odaklanarak rakamlara, sonra onları sakin kalmaya çalışarak bir araya getiriyorum. Benim için zor olan bu. Zaman alıyor.

Çorba oldu kafam deriz ya. Benimki biraz öyle. O yüzden biraz dağınık, savruk görünürüm, ama benim kafamın kendi içinde kendine göre sağlam bir disiplini vardır. Mesela az önce Çorba başlığını attım ve oradan “ kutsal parçacık” “ilkel çorba” “ evrim teorisi” gibi yerlere gittim ve döndüm. Gittiğim yerde bir parçam hala onu düşünüyor ve ben şimdi bir yandan bunu yazıyorum. 

Hayatda yaşadığımız her şeyi;  duyguları, durumları, anları, hareket kabiliyetimizi, kişisel menkıbelerimizi ve elbette zamanı insan anatomisine ve işleyişine  bağlıyor bu sıra benim kafam. 

Kemik suyuna çorba  gibi mi geldi size, evet, biraz öyle😂

Ponsla ilgili yazmıştım geçenlerde.

Daha önce pıhtıdan bahsetmiştim mesela. Bunun gibi.

Bu gece de  kılcal damarlarla meselem var.

Mesela şu; ana damarda bir kanama var. Kanamayı durdurmak için kılcal damarlara kompres yapıyorsun. Ana damara müdahale edemiyorsun. Kılcal damarı iyileştirmeye çalışıyorsun. Olmuyor o işte kuzum. Kanama oradan hop aorta kadar gider. Aort nedir. Hayat.

Hayatta da aynen böyle. Herkeste bir kılcal damara kompres. Mevzu ana damarda. Oraya girmezsen kanama devam eder. Kılcal damara kompres geçici çözüm.

Ana damarlar; Aourtu koy kenara iki tane:  atardamar, toplardamar. Bunlar çok ilginç Yin ile Yang  gibi mesela. Ben de ilgincim yemin ederim. Bazen kendime gerçekten çok ilginç geliyorum.  Atardamar ve Toplardamarla ilgili okurken; “ Aaaaaa Yin & Yang  gibi lan!”  diyorum. Oradan bağlıyorum atarcıkla toplarcığı birbirine kolkola grip Çin seddine gidiyoruz. 

Atardamar temiz kan taşır. Sadece akciğer atardamarı kirli kan taşır.

Toplardamar kirli kan taşır sadece akciğer toplardamarı temiz kan taşır.

Tam zıddı yani.

Akciğer nedir? Nefes.

Nereye taşıyorlar kanı?Aorta. Yani hayata. 

Peki hangisi dişi?

Yang güneşi, erkeği, açık renkleri sembolize ediyor.

Yin ise dişiyi,  geceyi, koyu renkleri...

Kadının geceyi ve koyu renkleri temsil etmesi.

Erkeğinse güneşi, açık renkleri...

Tam tersi diye düşünür ilk akıl her zaman. Oysa ne kadar doğru.

Her şey zıddıyla var edebilir kendini.

Yani yinin içinde yang, yangın içinde de yin var.

Aynı atardamarla toplardamar gibi. 

Ve sonsuz döngüye, değişime doğru akarlar. Yani Aort. Yani hayat.

Ah bir de şu var; kalbin sol kulakçığından çıkıyor Aort. Kalp nerede solda. “Sol yanımda yarem var sağ yana dönder beni” diyor ya hani benim o çok sevdiğim türkü. Düşün aort solun dahi solunda. Birinin göğsüne sol yanına yattığın zaman, işte tam da orada Aort var. Yani  Hayat. Kanayan yaraya, doğru yerden doğru açıdan parmağınla bası yaparsan duruyormuş kanama. Yani hayatın kanıyorsa parmağınla bası yap. Ama doğru açıdan. Yoksa ölürsün. Tıp böyle diyor. Vücutta böyle işliyor.. Ve hayatta da  böyle işliyor. Yani demem o ki beden çok mucizevi bir şey. Bedene bakınca, vucuda; tüm o iç organlara, bizi oluşturan her şeye, kana, damarlara, kemiklere, eklemlere, kaslara, omurgaya, hücrelere, omuriliğe,  o vakit yaşamı anlayabilirsin belki.

Doğru yerden, doğru açıdan bası yapabilirsen kanamaya. Kanama yara olur, yara  kabuk, kabuk dökülür iz olur. İz gün gelir yol olur... 

Çorba etmedim sizin kafaları di mi? Benim ki çok net de olaki benim kafa karıştırdı sizinkini; boşverin. Gidin bi tas çorba ısmarlayın kendinize. Ya da söyleyin pişirsin biri. Bi çorba pişireni olmalı insanın. Bakın bu; bu hayattaki en önemli şeylerden biri. Çorba pişireniniz çok olsun diye dua ederim ben mesela. Ya da çorbanızı ocakta karıştıran el sevdiğinin eli olsun derim. Zira ne güç sevmediğinin elinden lokma gitmesi boğazına.

Benim en çok sevdiğim çorba; Tavuk suyuna, şehriyeli... Bol tavuk etiyle yapılacak etler öyle didiklenmeyecek, dişine göre olacak, kocaman. 

Ahsenim yapar en güzelini. Şehriyeyi kavurur önce, o şehriye bir rahiya verir çorbaya. Raiya gibi olur tadı.

Raiya cennet demektir. 

Cennetiniz olsun en sevdiğiniz çorbanın rahiyası.

İyi geceler.

Y.